Op zondag konden we de onvermijdelijke splitsing niet langer uit de weg gaan. Leentje en Jolien trokken zwaarbeladen richting de compound van teacher Mariama. Dat we daar hartelijk welkom waren wisten we wel al, maar het was toch met veel spijt in het hart dat we de luxe van de guesthouse, Marie, Anso en de daar gemaakte vrienden achterlieten.
Ondertussen kunnen we ons al volledig met ‘de verhuis’ verzoenen. We voelen ons helemaal thuis bij onze nieuwe Gambiaanse familie! Teacher Mariama, onze Afrikaanse mama, verwent ons constant met ‘juices’ en ijsjes, en gooit tijdens de lunch steevast de grootste stukjes vlees naar onze kant van de schaal. De kleine broertjes en zusjes zorgen op elk moment van de dag voor leven in de brouwerij, en onze grote broers beschermen ons als echte bodyguards.

Op maandag trokken Jolien en Leentje, elk met een zusje dat ons de weg kon wijzen aan de hand, richting ‘Nyodema Nursery School’. Ondertussen hebben we al 5 dagen op deze school achter de rug, en stonden we meer dan één keer per dag perplex.

Leentje staat bij teacher Kadijitou die les geeft aan de allerkleinste kleutertjes van ‘nursery 1’. Ze is een echte ‘big momma’ met wulpse heupen en een klok van een stem. Er wordt heel vaak gezongen en gedanst op de opzwepende Afrikaanse tonen. Ook hier moeten de kinderen het alfabet en de kleuren afdreunenen, maar de kindjes zijn ook superlief en kennen Leentje sinds gisteren als teacher Astu. Vandaag was er zelf een mini-Gambiaantje in het klasje, van amper 3 maanden oud. Leentje werd meteen tot mama gekroond, een collega-leerkracht bood aan papa te spelen .

Jolien staat dan weer bij de oudste kinderen in ‘nursery 5’. In klas zitten 45 6 a 7-jarigen die soms met zijn tweeën een stoel delen, want veel ruimte is er niet. Het grootste deel van de schooldag dreunen deze kinderen klassikaal rekensommen, zinnen, gedichtjes en liedjes op. Er is een groot tekort aan materialen en ruimte, en bovendien vallen de zwakkere kinderen meest l genadeloos uit de boot.

Marie en Anso maakten deze week hun eerste volledige week mee in The Swallow waar ze ook hun ogen uitkeken. Vandaag was wel een ander soort dag, want op vrijdag zijn er workshops voor alle leeftijden door elkaar, gevolgd met de uitvoering van hun project voor de hele school.

Anso staat bij de kleinsten, niveau 1-2, waar ze al reeds beginnen met schrijven aan de hand van de fat cat methode. Ze dreunen de woorden de hele tijd op, zodat ze tegen het einde van de week het woord kunnen herkennen.

Niveau 3-4 is dan weer voor Marie, waar ze ook volgens dezelfde fat cat methode werken en dus dezelfde woorden opdreunen met de bedoeling deze niet alleen te kunnen herkennen, maar ook te kunnen schrijven op het einde van de week. Ze kunnen al tellen tot 100, maar kunnen wel nog niet optellen.

Tot slot nog eventjes vermelden dat we ons uiterste best doen om ons volledig in de Gambiaanse cultuur te integreren. We beantwoorden ondertussen automatisch de begroetingen op straat, en wensen elke voorbijganger spontaan een fijne dag. In de compound eten we met onze handen uit 1 grote schaal, alsof we niet eens meer weten wat bestek is. Leentje doorstond zelfs een zes uur durende marteling om vlechtjes in haar Europese lokken te laten leggen. Respect!