5 maart 2010

Na alweer een erg gevarieerde schoolweek, gaan we er dit weekend met zijn allen tussenuit. De bestemming: een paradijselijk verlaten eiland waar we in volledige afzondering voldoende zullen relaxen om de 2 resterende weken stage met nieuwe energie in te gaan. Uiteraard kunnen we niet vertrekken voor we onze trouwe volgers nog even van een update voorzien.

Naast het vele trainen voor het marcheren (Marching Day is verzet naar volgende donderdag, dus krijgen we wat extra oefentijd), ging het schoolleven voor ons gewoon verder. Hoe ergerlijk het soms ook mag zijn dat deze kinderen geen regels kennen, ze slagen er toch dag na dag in ons compleet in te palmen met hun guitige glimlachjes, fantastische zang- en danskunsten en schattige uitspraken!

Op dinsdag trokken we naar Kembudjeh, om de lagere school waar Camille en Bert les geven te bezoeken. Hoewel het dorpje op 2 uur reisafstand ligt, was het die trip wel waard. We kregen een school te zien die in vergelijking met Nyodema en The Swallow echt gigantisch is. Na een rondleiding op het domein en verwelkoming in alle klassen, observeerden we een ietwat vreemde les ‘social environment’ waarin mister Bert geslaagde en levensechte imitaties van dierengeluiden neerzette, tot grote hilariteit van zijn leerlingen. Na een blitsbezoek aan de compound van Camille en Bert, zetten we de terugtocht in. We maakten nog een kleine tussenstop in een craft market, waar we ons volledig lieten gaan en volop souvenirs insloegen. Thuisblijvers, verwacht jullie maar aan enkele prachtige cadeaus!

Donderdagavond was de langverwachte ‘Belgian night’ in de compound van Leentje en Jolien. Marie, Anso, Mick, Jeroen, Peter en Lotte schoven met hooggespannen verwachtingen hun voeten onder tafel om een gigantische schaal lang gemiste frietjes met kip te verorberen. Het was nog nooit zo stil geweest aan tafel, en toch was het een erg gezellig avondje. Alle kinderen waren op hun paasbest gekleed en haalden hun charmes boven om aan die bende tubabs te bewijzen dat hun ‘sisters’ niet gelogen hadden toen ze vertelden hoe schattig ze waren. De ster van de avond was Basecu, de drie maanden oude baby die hier elk toekomstig moeder- en vaderhart sneller doet slaan.


10 maart 2010

Toen we vlak voor ons vertrek vorig blogbericht wilden posten, bleek er geen elektriciteit te zijn. Dat gebeurt hier wel geregeld, dus kleven we er gewoon dit stukje bij.

We hebben er een heel geslaagd weekend op zitten. Zaterdagmorgen vertrokken we nog voor zonsopgang Banjul om daar de overvolle ferry te nemen richting Barra. Wie heaven on earth wil bereiken, moet er blijkbaar wel die grote oversteek voor over hebben. Op het eiland aangekomen genoten we van de rust, hangmatten, zon, zee (met net iets stevigere golven dan we aankonden) en het overheerlijke eten. In de namiddag trokken we erop uit richting enkele dorpjes. Daarvoor doorkruisten we eerst de hele mangrove, en opnieuw schudden we ontelbare handen. Die avond genoten we nog lang na rond een zelfgemaakt kampvuur op het strand.

Op zondagmorgen werden we wakker met niets dan de stilte. Na een ietwat bizar ontbijt (de mieren zaten in het brood gebakken) maakten we ons alweer op voor een fikse wandeling. Het kostte ons 3 uur, maar uiteindelijk slaagden we er toch in de grens met Senegal over te steken en ook een stukje van dat prachtland te verkennen. Het smaakte duidelijk naar meer, de verwachtingen voor onze laatste week zijn dan ook hoog gespannen! Na een late lunch zetten we de terugtocht in, en mits de nodige tegenslagen konden we tegen middernacht opnieuw in ons vertrouwde bedje kruipen. It was nice!

Naast enkele ‘gewone’ schooldagen, zit ook de generale repetitie voor de langverwachte Marching Day erop. ‘Slechts’ 12 scholen deden mee, maar tegen alle verwachtingen in gaf het gemarcheer ons toch een kleine kick. Teacher Astu (Leentje) en teacher Hadi (Jolien) animeerden de kinderen met de backward march en enkele competitieve kreten, terwijl teacher Marie als enige tubablerares haar bende Swallow-kleuters volledig de baas kon. Ondertussen hield Ann-Sophie in haar eentje de allerkleinsten van de red class bezig, voor hen is het marcheren nog net iets te moeilijk. Nu onze Afrikaanse klederdracht ook helemaal klaar is, zien we komende donderdag volledig zitten! Om de lange wachttijd voor dit blogbericht goed te maken, zullen we dan ook ons best doen jullie snel van een verslag te voorzien…